مرمت کن منو از نو:)

حدود ده سال در این خانه نوشتم، اما دیگر امن نیست. وبلاگ برای من شبیه دفترچه خاطرات بود و طبعا دوست ندارم و راضی نیستم که کسی از اطرافیانم در آن سرک بکشد و لودگی کند. اینجا را می‌بندم، مخاطب زیادی نداشتم اما به احترام همراهی همان چند نفر این راه ارتباطی را می‌گذارم بماند اینجا. اگر مایل به همراهی هستید ایمیل یا آدرس وبلاگ تان را بگذارید اگر جای جدیدی لانه کردم آدرس را برایتان خواهم فرستاد.

مرمت کن منو از نو:)...

یک نفر که دستش به آسمان می‌رسد برود زنگ در خانه‌ خدا را بزند و بهش بگوید من او و اراده‌اش را بزرگتر از همه‌ی "محاله"ها و "ممکن نیست"ها و مسخره کردن‌هایشان می‌دانم، از او خواهش کنید که بعد از شنیدن پیام، یک جبرئیل کوچک بفرستد و "ویل لکل حمزه لمزه*" را دوباره نازل کند.

*وای بر هر عیبجوی هرزه زبان.

مرمت کن منو از نو:)...

یکی از خواسته‌های جدی سال‌های اولی که آمده بودم کره‌ی زمین این بود که از حیاط خانه دست دراز کنم سمت آسمان و از لابه‌لای ستاره‌ها چندتا خپل و پر نور (و برای رعایت عدالت چند تا ریز و خجالتی‌ هم) را بچینم و بریزم لای روسری آبی مامان، محکم گره‌اش بزنم و بیاورم زیر لحاف و در آن تاریکیِ شخصی بازش کنم و نگاهشان کنم و باهم گپ بزنیم.

مرمت کن منو از نو:)...

شعله‌های سرکش، مارهای خشمگینِ بزرگ، همنشینی با عقرب‌های عمیق‌ترین و تاریک ترین چاه هستی، قل قل خوردن در دیگ پر از سرب مذاب، تعفن، گند و کثافت... جهنم این‌ها نیست جهنم همه‌ی این لحظه‌های دل‌گرفتگی است که چشم‌‌‌هایم مثل لندن پر از ابر شده و نمی‌بارد. کاش باران بزند، کاش آفتاب بزند، کاش باران و نور یکدیگر را در آغوش بگیرند و رنگین‌کمان بپاشد روی حال و احوالمان.

مرمت کن منو از نو:)...

اینکه چشم باز می کنیم  و می بینیم که زمین لباس عروس تن کرده و کلاغ ها دارند قار قار از خنده ریسه می روند...

مرمت کن منو از نو:)...

نیازی به حفر عمیق نیست، یک پا بیل بزنی به خاک قلبش، چشمه می‌جوشد، زلال، گوارا، پاک. اگر قرار بود توی قصه‌ها بهش نقش بدهند همان فرشته‌ی مهربان* می‌شد که می‌آمد با یک تکان چوب جادویش لباس پاره دخترک را مرمت کن منو از نو:)...ادامه مطلب

‌باید زیپ این پوست کرگدن را باز کنم و بیایم بیرون، باید جادوی نوشتن به من برگردد. یک نامه‌ی خیلی طولانی بنویسم و هزار و یکی قصه‌ی جورواجور سرهم کنم که حالم خوب است، "دلتنگی" و "دوستت دارم" و "جایت در مرمت کن منو از نو:)...ادامه مطلب

اندازه یک مورچه کلاس اولی را تصور کن، اندازه کوله‌پشتی کوچک پشتش را، اندازه دفتر مشق ۴۰ برگش را، اندازه مداد سیاه و قرمزش را، اندازه‌ی جمله "ملکه دانه داد." خوب که دقت کنی همه‌ جمله را سیاه نوشته و نقطه انتهایش را با مداد قرمز تیزش یک نقطه محو و کوچک گذاشته‌. ندیدی؟ دلم... دلم برایت به اندازه همان نقطه‌ی ندیدنیِ قرمزِ محوِ کوچک تنگ شده...

مرمت کن منو از نو:)...

مادرم قلاب‌بافی می‌بافت. آن سال‌ها مد اینطور بود که برای هر چیزی باید یک قلاب بافی داشته باشی. روی تلوزیون، روی میز، زیر ظرف کریستال توی بوفه، روی دستگاه پخش ویدیو، روی پشتی، روی کوسن روی تلفن! یکی از مرمت کن منو از نو:)...ادامه مطلب

بنشین اینجا و برایم از قصه‌هایی که پایانشان خوشبختی است بگو. از آن‌ها که تهش کلاغ‌ها به لانه و جوجه‌هایشان می‌رسند، از آن‌ها که دستی از آسمان ابرهای پنبه‌ای را فشار می دهد و قطره‌های باران را می‌پاشد مرمت کن منو از نو:)...ادامه مطلب